Przedszkole Miejskie Nr 3 w Pruszkowie - Koncert w przedszkolu.

Koncert w przedszkolu.

W dniu 06.05.2021r w naszym przedszkolu odbył się koncert tematem było życie małego Mozarta

Proponowane zajęcia z gimnastyki korekcyjnej od 30.03 do 08.04.2021 r.

https://drive.google.com/file/d/17MwHAJm9ASxWxbC3a4T1I9ClBUIQsCqB/view?usp=drivesdk
https://drive.google.com/file/d/17dE-RhDKGmPzpFNRQacAtVBxJqli-seD/view?usp=drivesdk
https://drive.google.com/file/d/17OVSuwc9pqCDKBQ1cMrUxX2RiWijmQxO/view?usp=drivesdk
https://drive.google.com/file/d/17TrNtu8lTN1x9rz1iRBBEyJT2hJXS0fU/view?usp=drivesdk

Propozycje zabaw i zajęć w gr. III od 12.04 do 16.04.2021 r.

Proponowane zabawy i zajęcia w gr. III na okres 12.04.2021-16.04.2021.

 

 12.04.2021 – Poniedziałek

1. „Kornelia i Stefan”- rozmowa o szacunku na podstawie opowiadania, odpowiadamy na pytanie dlaczego Kornelia zachowała się nie właściwie w muzeum

 

Kornelia i Stefan – opowiadanie J. M. Chmielewskiej. Kornelia z rodzicami przyjechała na weekend do Karpacza. Wczoraj chodzili po górach, a dziś́…

 – Mamo, gdzie dzisiaj pójdziemy? – spytała Kornelka, wyskakując z łóżka.
– Do muzeum, a potem nad wodospad – odpowiedziała mama. – Ubieraj się szybko, jedz 

śniadanie i wychodzimy.
Dziewczynka bardzo chciała zobaczyć wodospad, lecz do muzeum wcale jej nie ciągnęło 

Była już kiedyś w muzeum z wujkiem. Widziała tam zbroje rycerskie, miecze, armaty, mundury chyba sprzed stu lat, mapy i tablice z jakimiś napisami. Wujek wszystko czytał i strasznie długo oglądał każdy eksponat, a Kornelka nie mogła doczekać się̨, kiedy wreszcie stamtąd wyjdą. 

– Musimy iść do tego muzeum? – spytała, sięgając po kanapkę.
– Nie musimy, ale chcemy. – Mama wrzuciła butelkę wody do plecaka.
– Kto chce, ten chce – mruknęła Kornelia. – Ty też wolałbyś od razu iść nad wodospad, 

prawda? – zwróciła się do ulubionego misia.
Ale Stefan jak zwykle nic nie odpowiedział. Grzecznie siedział w kieszeni sukienki, skąd wy- 

stawał mu tylko brązowy łepek.
– Jak w muzeum będzie nudno, to zaczniemy marudzić – szepnęła do niego dziewczynka, 

kiedy wychodzili z pensjonatu. 

*** 

Rodzice Kornelii zatrzymali się przed niewysokim długim budynkiem.

– Jesteśmy na miejscu. Córeczko, chcesz przeczytać, jakie to muzeum? – Tata wskazał napis nad wejściem. 

Kornelka niechętnie pokręciła głową. Napis był długi, a ona dopiero uczyła się czytać.

Nie obchodziło jej, co to za muzeum, więc po co miała się męczyć? 

– Jestem pewien, że ci się tutaj spodoba. – Tata otworzył oszklone drzwi. 

Kornelia odmruknęła coś niewyraźnie i nie rozglądając się, weszła do środka. Wyjęła Stefana z kieszeni, poprawiła mu kubraczek i kokardkę na szyi. 

Tata kupił bilety, pani otworzyła im drzwi do sali i podała mamie informator. 

– Mamo, tu są lalki w strojach ludowych! – zdziwiła się Kornelia, podchodząc do pierwszej gabloty. 

 – Pani w przedszkolu pokazywała nam takie na obrazkach. Ojej, zobacz, jaki malutki dzbanek i filiżanki! A jaką kolorową malowaną szafę mają te lalki! I tu też są lalki! – Dziewczynka biegała od jednej witryny do drugiej. – I tutaj! A tam figurki górali i owieczek – mówiła podekscytowana. 

– O, ile samochodzików! Ja chciałabym ten niebieski z odkrytym dachem. Jakby się go dało powiększyć, to dopiero by było! – Kornelia zatrzymała się przed gablotą pełną zabytkowych modeli aut. Wszystkie były takie śliczne, błyszczące i zupełnie inne od samochodów, które widywała na ulicach. 

– Gdy babcia Ania była mała, to jeździły takie auta? – zapytała.
– Nie. One są jeszcze starsze. Z czasów twojej praprababci – odpowiedział tata.
– To strasznie dawno. – Kornelia nie umiała sobie nawet wyobrazić, kiedy to mogło być.
– Mamo, patrz, lalki babcie. – Dziewczynka wskazała figurki w długich sukniach siedzące 

przy stole. – A jakie mają miny. Jakby im się nic nie podobało.
– To posępne kobiety z Holandii. – Mama zajrzała do informatora.
– Hmm… a gdzie ja widziałem przed chwilą podobną minę? Zdaje się, że u jakiejś dziewczynki, która nie chciała iść do muzeum – zaśmiał się tata.

– Nie wiedziałam, że to będzie takie muzeum. – Kornelia rozejrzała się wokoło. – Tu chyba są same zabawki – dodała ze zdziwieniem. 

– Bo to jest muzeum zabawek – wyjaśnił tata.
– Takie specjalne muzeum dla dzieci?
– Nie tylko dla dzieci. – Mama spojrzała na starszą panią i pana, którzy właśnie weszli do sali. 

– Dorośli mogą tu powspominać dzieciństwo, ale także dowiedzieć się wielu rzeczy.
– Na przykład czego?
– Jakimi zabawkami bawiły się i bawią dzieci w różnych stronach świata, z jakich materiałów robiono kiedyś zabawki. A jak się ogląda domki dla lalek, widać, jak ludzie mieszkali, jakie mieli meble i przedmioty w domach… 

– Mamo, patrz, jaka malutka łazienka – przerwała Kornelia. – I wanna na złotych nóżkach!

I taki stary piec do podgrzewania wody i złoty prysznic! Babcia Ania mówiła, że jak była mała, też miała taki piec w łazience. 

– O właśnie, teraz już wiesz, jak wyglądały dawniej łazienki – powiedziała mama.

– I pokoje, i kuchnie. – Kornelka nie mogła się napatrzeć na domki dla lalek. Rodzice                     obejrzeli już wszystko, a ona ciągle odkrywała coś nowego; a to miniaturową maszynkę do mielenia w kuchni, a to fortepian w saloniku, a to wyjątkowo śliczną lalkę. 

W witrynach przy wyjściu mieszkały misie. Małe, duże, białe, brązowe, beżowe, szare, żółte, misie chłopcy i misie dziewczynki, misie z bajek i z filmów, na ławeczce siedziała misia panna młoda z welonem na głowie i pan młody w ciemnej kamizelce, a za nimi w wiklinowym fotelu pani misiowa.  

A co robił Stefan? Przykleił nos do szyby i wcale nie chciał się ruszyć. Może rozmawiał z mi- siami w jakimś niesłyszalnym języku? 

– Stefanie, musimy już iść. Ale jeszcze kiedyś tu wrócimy. To muzeum jest całkiem fajne, nie? – Kornelia poprawiła misiowi grzywkę, która przykleiła mu się do czoła. – Ciekawe, co w muzeum zabawek zostanie z naszych czasów? Jak myślisz?

Ale Stefan, jak to Stefan, nie odpowiedział. 

• Dokąd rodzice zabrali Kornelkę?
• Dlaczego na początku dziewczynka była niezadowolona?
• Jak zachowywała się Kornelka w muzeum?
• Czego dowiedziała się podczas zwiedzania?
• Co musimy robić, by za wiele lat jakieś inne dzieci mogły zobaczyć, jak wyglądały     dzisiejsze zabawki?
• Co lub kogo jeszcze trzeba szanować?
• Co to jest szacunek? Jak można okazywać, że się kogoś lub coś szanuje?

”Malarstwo”- prezentowanie różnych stylów w malarstwie -prezentacja multimedialna. https://youtu.be/erCiLPbeNs0

 

13.04.2021 Wtorek

 

Wiersz Na wystawie. D. Wawiłow. Nauka wiersza ze słuchu

Idę z mamą na wystawę! 
To dopiero jest ciekawe! 
Piękny pałac, wielka brama… 
„To muzeum” – mówi mama. 

Nie widziałem ani razu 
tylu ludzi i obrazów. 
Samych sal ze sto tysięcy, 
a obrazów jeszcze więcej! 

Co tu jest namalowane? 
Czy to człowiek? Czy to dzbanek? 
A tu jakaś dziwna plama… 
„Piękny obraz” – mówi mama. 

A tu gruby pan z gitarą, 
co ma wąsy jak makaron… 
Jakieś konie depczą ludzi… 
Trochę mi się tutaj nudzi.  

Mamo, chodź tu! Mamo zobacz! 
To dopiero piękny obraz! 
Kwitną kwiaty, słońce świeci, 
na ławeczce siedzą dzieci… 
Tylko taka brzydka rama… 
„To jest okno!” – mówi mama.

Praca plastyczna malowanie martwej natury. p. wazon , krzesło, kwiat, farby, kartony, pędzle, (Rodzic ustawia wazon kwiat na krześle ,dziecko stara się odzwierciedlić kształty)

 

14.04.2021 Środa

Prawda czy fałsz?- zabawa słowna. 

• Muzeum jest miejscem, w którym gromadzone są różne przedmioty, które mają wartość historyczną lub artystyczną.
• Przedmioty, które oglądamy w muzeum – np. ubrania, dokumenty, monety – nazywamy eksponatami.
• W muzeum przestawiamy eksponaty w inne miejsca.
• Do muzeum nie mogą przychodzić dzieci 
• Istnieją różne rodzaje muzeów: muzea malarstwa, ale także np. muzea samochodów, zabawek czy zegarów.
• W muzeum nie możemy zadawać pytań. 
• W muzeum powinniśmy zachowywać się cicho, aby nie przeszkadzać innym w zwiedzaniu. 

 

15.04.2021 – Czwartek

 

 Ziemia- zielona wyspa- zabawy przy piosence. Wyrabianie postawy proekologicznej, dz, wyjaśnia, dlaczego trzeba dbać o ziemię, ilustruje piosenkę ruchem. https://youtu.be/uJBvuP8jEzs .

Wielcy malarze – Dzieci wpisują na komputerze dwa nazwiska Jan Matejko Julian Fałat, oglądają obrazy malarzy, określają co malowali, czym różnią się ich dzieła, które im się bardziej podobają i dlaczego?

 

 

16.04.2021 – piątek

 

„ Liczymy kleksy”- zabawy matematyczne. rozwiązywanie zadań tekstowych, dz. wykonuje dodawanie i odejmowanie w zakresie 8 lub według indywidualnych możliwości. Należy złożyć kartkę na pół i zrobić kleksy na jednej połowie za pomocą farb i słomki , potem złożyć kartkę  na pół i policzyć powstałe kleksy, można ułożyć zadania np. Jaś zrobił 5 kleksów, przyszła mama i zrobiła jeszcze 3.Ile kleksów było razem? itp.. Śr. dyd. słomki, farby.

Utwórz słowo – zabawa słowna. Posłuchaj i powiedz, jakie głoski słyszysz na początku wyrazów w każdym rzędzie? Jakie nowe słowa powstaną z połączenia tych głosek?

• kura, igła, narty,oko (kino);
• smok, agawa, las,ananas (sala);
• foka, ogórek,termos, elf, lody (fotel);
• ekierka, koło,rama, agrafka, nos (ekran);
• balon, imię, lot, esemes, tuba (bilet).

Wskaż właściwy obrazek, pasujący do nowo powstałych wyrazów. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Propozycje zabaw i zajęć gr. IV od 12.04 do 16.04.2021r.

GR.IV

Propozycje zadań do realizacji od 12.04.2020r- 16.04.2020r. Treści dotyczą tematu Z kulturą za pan brat

12.04-poniedziałek
Słuchanie opowiadania Kornelia i Stefan- rozmowa o szacunku na podstawie opowiadania. Szanujemy gdy…- budowanie wypowiedzi, argumentowanie swojego zdania.

Kornelia i Stefan
Kornelia z rodzicami przyjechała na weekend do Karpacza. Wczoraj chodzili po górach, a dziś… – Mamo gdzie dzisiaj pójdziemy?- spytała Kornelia wyskakując z łóżka.
– Do muzeum, a potem nad wodospad- ubieraj się szybko, jedz śniadanie i wychodzimy.
Dziewczynka bardzo chciała zobaczyć wodospad, lecz do muzeum wcale jej nie ciągnęło. Była już kiedyś w muzeum z wujkiem. Widziała tam zbroje rycerskie, miecze. armaty, mundury chyba sprzed stu lat, mapy i tablice z jakimiś napisami. Wujek wszystko czytał i strasznie długo oglądał każdy eksponat, a Kornelia nie mogła doczekać się, kiedy wreszcie stamtąd wyjdą.
– Musimy iść do tego muzeum?- spytała, sięgając po kanapkę.
– Nie musimy, ale chcemy.- Mama wrzuciła butelkę wody do plecaka.
– Kto chce, ten chce- mruknęła Kornelia.- Ty też wolałbyś od razu iść nad wodospad, prawda?- zwróciła się do ulubionego misia. Ale Stefan jak zwykle nic nie odpowiedział. Grzecznie siedział w kieszeni sukienki, skąd wystawał mu tylko łepek.
– Jak w muzeum będzie nudno to zaczniemy marudzić- szepnęła do niego dziewczynka, kiedy wychodzili z pensjonatu.
Rodzice Korneli zatrzymali się przed długim budynkiem, – Jesteśmy na miejscu. Córeczko chcesz przeczytać jakie to muzeum? Kornelia niechętnie pokręciła głową. Napis był długi, a ona dopiero uczyła się czytać. – Jestem pewien, że ci się tu spodoba.- Tata otworzył oszklone drzwi. Tata kupił bilety, pani otworzyła im drzwi do sali podała mamie informator- Mamo tu są lalki w strojach ludowych!- zdziwiła się Kornelia podchodząc do pierwszej gabloty. – Pani w przedszkolu pokazywała nam takie na obrazkach. Ojej, zobacz jaki malutki dzbanek i filiżanki! A jaką kolorową szafę mają te lalki! I tu też są lalki!- Dziewczynka biegała od jednej witryny do drugiej,- I tutaj! A tam figurki górali i owieczek- mówiła podekscytowana.
– O, ile samochodzików! Ja chciałabym ten niebieski z odkrytym dachem. Jakby się go dało powiększyć, to dopiero by było!- Kornelia zatrzymała się przed gablotą pełną zabytkowych aut. Wszystkie były takie śliczne, błyszczące i zupełnie inne od samochodów, które widywała na ulicy.
– Gdy babcia Anna była mała , to jeździły takie auta?- zapytała.
– Nie one są jeszcze starsze. Z czasów twojej praprababci- odpowiedział tata.
– To strasznie dawno.- Kornelia nie umiała sobie nawet wyobrazić, kiedy to mogło być.
– Mamo, patrz, lalki babcie.- Dziewczynka wskazała figurki w długich sukniach, siedzące przy stole.- A jakie mają miny. Jakby im się nic nie podobało.
— To posępne kobiety z Holandii.- Mama zajrzała do informatora.
– Hmm..a gdzie ja widziałam przed chwilą podobną minę? Zdaje się, że u jakiejś dziewczynki, która nie chciała iść do muzeum- zaśmiał się tata.
– Nie wiedziałam, że to będzie takie muzeum. Tu chyba są same zabawki. Bo to jest muzeum zabawek- wyjaśnił tata.- Takie specjalne muzeum dla dzieci. Nie tylko dla dzieci. Dorośli mogą tu przypominać dzieciństwo, ale także dowiedzieć się wielu rzeczy. Na przykład: jakimi zabawkami bawiły się dawniej dzieci, z czego były one zrobione, jak były urządzone mieszkania, łazienki. Kornelka nie mogła napatrzeć się na domki dla lalek. W witrynach przy wyjściu mieszkały misie- małe, duże, białe, brązowe, szare, żółte, z bajek, z filmów.- A co robił Stefan? Przykleił nos do szyby i patrzył na misie, może z nimi rozmawiał po swojemu.
-Stefanie, musimy już iść, ale jeszcze tu wrócimy. To muzeum jest całkiem fajne. Ciekawe, co w muzeum zabawek zostanie z naszych czasów.

Po wysłuchaniu tekstu dzieci odpowiadają na pytania.
– Dokąd rodzice zabrali Kornelię? Dlaczego na początku była niezadowolona? Czego dowiedziała się podczas zwiedzania? Co musimy robić, żeby za wiele lat inne dzieci dowiedziały się jak wyglądały nasze zabawki? Co lub kogo trzeba jeszcze szanować? Co to jest szacunek? Jak można okazywać szacunek?

Praca z KP4 str.2-3- wypowiedzi nt. ilustracji, budowanie zdań poprawnych gramatycznie, czytanie globalne.

13.04-wtorek

F-jak Franek, f- jak farby- zapoznanie ze znakiem graficznym literyF,f pisanej i drukowanej.
Franek maluje farbami.
Jego obrazek jest kolorowy.
Franek lubi malować.

– Kto malował obrazek?
-Czym malował obrazek?
Jaka jest pierwsza głoska? (Franek, farby)
Podziel wyraz na sylaby, na głoski, policz głoski.
Do czego jest podobna litera F,f, napisz ją w powietrzu, jakie znasz przedmioty, których nazwy zaczynają się na f.
Należy pokazać literę pisaną i drukowaną-wzory na oddzielnych kartkach.

Praca z KP4 str.4-5- ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej, określanie głoski i litery w wyrazach, ćwiczenia w czytaniu.

Praca z CziP str. 61- wodzenie palcem po śladzie liter F,f, pisanie w tunelu, pisanie liter pośladzie, po kropkach i samodzielnie, pisanie pośladzie krótkich zdań.

Fiołki- malowanie kwiatów w wazonie.

!4.04-środa

Nasze dzieła- zabawy matematyczne
Kleksy- działania dzieci. Dziecko składa na pół kartkę papieru i na jedną połowę upuszcza pędzlem rozwodnioną farbę. Zgina kartkę i mocno prasuje dłonią. Po chwili rozkłada i ogląda efekty. Dzieci mają dojść do tego, że prawa strona wygląda tak jak lewa. Następnie dziecko dostaje wycięte serce, składa na pół i sprawdza czy obie połówki są takie same- symetryczne. Może wyszukać symetryczne przedmioty w domu.

Praca z KP4 str.6- ćwiczenie percepcji wzrokowej, odbicie lustrzane, ćwiczenia grafomotoryczne. Pomoce: ołówek, kredki.

Wiosna w sztuce- zabawa plastyczno-konstrukcyjna.
Tulipany i hiacynty- wycinanie, naklejanie, komponowanie trawy wg pomysłu dzieci. Pomoce: kolorowy papier, kartki niebieskiego papieru, nożyczki, klej.

Praca z Lstr,61- rysowanie po śladzie i samodzielne symetrycznego rysunku, przeliczanie, pisanie cyfr w kratkach. Pomoce: ołówek, kredki.

15.04- czwartek

Rozmowa z dziećmi nt. zachowania na koncercie- można obejrzeć z dzieckiem fragmenty filmów przedstawiających zachowanie widzów na koncercie.
W jakich miejscach mogą się odbywać koncerty? Jak zachowują się ludzie na koncertach? W jaki sposób okażemy artystom, że szanujemy ich muzykę? W jaki sposób widzowie mogą okazać, że koncert im się podobał?

Praca z KP4 str.7- wskazywanie na rysunkach takich samych elementów, ćwiczenia w czytaniu. Pomoce: ołówki.

Grzechotka- zabawa konstrukcyjna. Dzieci do aluminiowych puszkach po napojach wsypują groch lub ryż, zaklejają puszki taśmą klejącą i oklejają kolorowym papierem samoprzylepnym wg własnego pomysłu. Pomoce: puszka, groch lub ryż, taśma klejąca, papier samoprzylepny, nożyczki.

Praca z CziP str.62- odszukiwanie literyF,f w tekście, łączenie takich samych sylab, czytanie tekstu. Pomoce: kredki.

16.04- piątek

Wiosenny krajobraz z brzozami- zabawa muzyczno- plastyczna. Dzieci mają przed sobą kartki, rozwodnione farby, pędzle. Słuchają dowolnej muzyki, może być Wiosna A. Vivaldiego- malują różnymi kolorami- pędzle tańczą po kartonie, kolory się łączą. Gdy prace schną, wydzierają paski z białego papieru, komponują pień drzewa- czarną kredką rysują kreski. Kompozycję naklejają na kolorowy pomalowany karton. Na koniec patyczkami do uszu, maczanymi w zielonej farbie stemplują delikatne liście.

Kolorowe paski- zabawa matematyczna. Dzieci wycinają paski o różnej długości w różnych kolorach 8 pasków. Układają od najkrótszego. liczą paski, określają, który z kolei jest kolor…., jaki kolor ma siódmy pasek?, popisują paski cyfrą lub układają kartoniki z napisanymi cyframi.

Praca z L str.62- ćwiczenia w porównywaniu długości, wskazywanie prostokątów o tej samej długości, kolorowanie. Pomoce: kredki.

KP4- Karty pracy 4
CziL- Czytam i liczę
L- Liczenie

Zamierzenia opiekuńczo-wychowawczo-dydaktyczne

PLAN  PRACY OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZO- DYDAKTYCZNEJ

W GRUPIE  II  NA MIESIĄC   12.04. – 23.04.2021r

  Nauczycielki:

 Monika Kądziela-Woźniak

 Ewa Łęcka

 Temat  kompleksowy:

XVII. „Z kulturą za pan brat – jestem kulturalny”

ZAMIERZENIA OPIEKUŃCZO –WYCHOWAWCZO-DYDAKTYCZNE

-Poznanie wartości wiary we własne siły – rozwijanie umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji odczuwalnych w rożnych sytuacjach, wdrażanie do szanowania emocji innych.

-Zapoznanie z pojęciami- legenda, film animowany, kino, teatr, poznanie cech baletu i opery.

-Doskonalenie umiejętności  budowania komunikatywnej wypowiedzi.

-Kształcenie umiejętności uważnego słuchania muzyki poważnej, muzyki w wykonaniu  Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca – Mazowsze,  rozwijanie słuchu muzycznego.

-Zapoznanie ze znaczeniem słowa –„Przyroda”. Poznanie wybranych sposobów dbania o środowisko naturalne.

-Promowanie postaw ekologicznych  poprzez udział w akcji – Światowy Dzień Ziemi -22 kwietnia.

-Kształcenie umiejętności posługiwania się zwrotami grzecznościowymi: proszę, przepraszam, dziękuję.

-Rozwijanie umiejętności wypowiadania się całym zdaniem  na określony temat.

-Wykonywanie prac plastycznych związanych z tematem kompleksowym, rozwijanie twórczości u dzieci.

-Podczas pobytu w ogrodzie prowadzenie obserwacji środowiska społeczno-przyrodniczego

i pogody.

-Wyrabianie umiejętności społecznych: przestrzeganie ustalonych zasad; zgodna zabawa, nie zabieranie sobie wzajemnie zabawek, sprzątanie zabawek po skończonej zabawie, stosowanie form grzecznościowych względem siebie i osób dorosłych.

-Działania wynikające z potrzeb, zainteresowań  i  indywidualnych możliwości dzieci;

Dziecięca matematyka wg E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej

-Zabawy z kodowaniem, utrwalanie kolorów, przeliczanie kropek na kartonikach wg  indywidualnych możliwości dzieci;

Rytmy – wyklaskiwanie, wytupywanie podanego rytmu;

Proponowane zajęcia i zabawy dla dzieci z grupy II – od 12 do 16.04.2021r

Proponowane zajęcia i zabawy dla dzieci w grupie II od 12-16.04.2021r

12.04.2021r – poniedziałek

1.„Legenda o Smoku Wawelskim” – słuchanie utworu i rozmowa na temat wiary we własne siły, jaką prezentował szewc Skuba.

Legenda o Smoku Wawelskim Weronika Kostecka

Czy wiecie, co upamiętnia krakowski pomnik smoka stojący u stóp Wawelu? Ten potwór jest na szczęście z metalu i nikomu nie może zrobić krzywdy, ale jego pierwowzór nie na żarty nastraszył mieszkańców Krakowa. Dawno, dawno temu, tak dawno, że nikt już nawet nie pamięta, kiedy dokładnie to się wydarzyło, w pieczarze pod Wawelskim Wzgórzem zamieszkał najprawdziwszy, straszliwy smok ziejący ogniem. Gdy wydawał z siebie złowrogi ryk, drżały ściany wszystkich domów, a nawet ściany zamku, w którym mieszkał król Krak. Smok polował na pasące się owce i inne zwierzęta. Pożerał je, a gdy tylko ponownie zgłodniał, znów wyruszał na łowy, wprawiając w przerażenie wszystkich mieszkańców. Zdarzało mu się też porywać bezbronne dziewczęta. Ze strachu o swoje córki i żony krakowianie sami zaczęli podrzucać mu pod jaskinię tłuściutkie owce z nadzieją, że gdy potwór się naje, nie będzie polował. Wszyscy jednak drżeli na myśl, że w końcu zabraknie zwierząt… Król Krak rozmyślał od rana do wieczora, jak się pozbyć smoka. Ogłosił nawet, że śmiałek, który zabije potwora, dostanie w nagrodę rękę królewskiej córki. Kolejni rycerze stawali do walki ze smokiem, ale żaden z nich nie zdołał go pokonać. Tym, którzy mieli szczęście, udawało się uciec; innych smok pożerał, i to razem ze zbroją. Królewna płakała, król nie spał po nocach ze zmartwienia, a mieszkańcy byli coraz bardziej przerażeni. Któregoś dnia do zamku przybył szewczyk Skuba i skłonił się przed królem. – Wiem, jak uwolnić Kraków od tego podłego potwora! – obwieścił. Król wysłuchał całego planu. „To się może udać!” – pomyślał. Jeszcze tego samego dnia szewczyk zamknął się w swoim warsztacie i przystąpił do pracy, dodając sobie odwagi wesołą piosenką:

Może nie jestem rycerzem, ale w swój rozum wierzę!

Wiem, jak Kraków ocalić, król mnie na pewno pochwali!

Potwór nie będzie już szkodzić. Król mnie za to nagrodzi!

Oto, co wymyślił Skuba: zdobył gdzieś piękną, owczą skórę, wypełnił ją siarką i smołą, a następnie zszył wszystko tak zręcznie, że wypchana owca wyglądała jak żywa. Nad ranem podrzucił ją pod smoczą pieczarę. Gdy tylko smok się obudził i poczuł, że jest głodny, wypełzł na zewnątrz i zauważył smakowicie wyglądającą, tłuściutką owcę. Rzucił się więc na nią i połknął w całości, mlaszcząc z apetytem olbrzymim smoczym jęzorem. Minęło jednak zaledwie kilka chwil, gdy uczucie sytości ustąpiło miejsca straszliwemu pożarowi żołądka. Potwór poczuł, jak gdyby ogień trawił go od wewnątrz! Z upiornym jękiem smok rzucił się do brzegu Wisły i chcąc ugasić pragnienie, począł pić wodę; pił i pił, aż napęczniał tak bardzo, że nagle pękł z hukiem i rozpadł się na milion kawałków! Mieszkańcy Krakowa wiwatowali na cześć sprytnego szewca, a król Krak dotrzymał słowa: wkrótce Skuba i królewna stanęli na ślubnym kobiercu. Skuba opływał od tej pory we wszelkie dostatki, żal mu było jednak porzucić swoje ulubione zajęcie… dlatego nadal szył poddanym buty!

Rodzic  zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu:

-Jaki straszliwy potwór mieszkał dawno temu w Krakowie?

-Co stawało się z rycerzami, których król wysyłał do walki z potworem?

-W jaki sposób Skuba zgładził potwora?

-Czy szewczyk pokonałby smoka, gdyby nie wierzył w siebie i swój plan?

-Dlaczego?

2.„Smoku do pieczary” – zabawa ruchowa

Rodzic gra wolno np. na bębenku (łyżka drewniana i pokrywka). Dzieci – smoki poruszają się ociężale  po pokoju, wydając „smocze jęki”

Na hasło- „ Smoku do pieczary” –  siadają na wyznaczone miejsce np. kocyk,

Zabawę powtarzamy kilka razy.

3.„Kiedy i dlaczego trudno nam uwierzyć w siebie?” – rozmowa kierowana.

Dziecko wypowiada się na temat tego, czego nie lubi robić z braku wiary w siebie.

Rodzic  zapisuje na kartce pomysły lub tworzy schematyczne obrazki. Może również wcześniej przygotować ilustracje przedstawiające sytuacje, w których dziecko często czuje zakłopotanie i niepewność. Dziecku będzie wówczas łatwiej zrozumieć „wiarę i brak wiary w siebie”. Następnie R. rozmawia z dzieckiem na temat tego, dlaczego w niektórych sytuacjach trudno uwierzyć w siebie i coś zrobić, oraz o towarzyszących temu uczuciach (obawa, że coś wyjdzie nie tak, strach przed odmową lub porażką, wstyd, że ktoś nas wyśmieje, nieśmiałość, a także ból brzucha, szybsze bicie serca, płacz).

4.Praca z KP2.25 – ćwiczenie motoryki małej, rozmowa o emocjach. Dziecko określa     emocje, jakie mogą odczuwać osoby biorące udział w przedstawieniu. Wycina z bibuły kurtynę i przyklejają ją w wyznaczonym miejscu na ilustracji. Czy wiecie, co upamiętnia krakowski pomnik smoka stojącego u stóp Wawelu?

5.„Co robi szewc?” – rozmowa kierowana na temat pracy wykonywanej przez szewca. R.    opowiada o zawodzie szewca i prezentuje dziecku ilustracje przedstawiające szewca w  czasie pracy oraz narzędzia potrzebne do wykonywania tego zawodu.

6.„Szewc”- paca  plastyczna. Pokoloruj.

 

13.04.2021r- wtorek

1.Zespół ludowy pieśni i tańca –„Mazowsze”- uważne obejrzenie i wysłuchanie śpiewanych pieśni you tube.

2.„Grozik” – nauka piosenki słowa i muzyka tradycyjne, omówienie jej treści, wyklaskiwanie, wytupywanie rytmu do refrenu piosenki, inscenizowanie ruchem jej treści, wspólne śpiewanie  (you tube) nauka tańca, trzymanie się za ręce, ręce trzymają przed sobą i skrzyżowane.

„Grozik” – słowa  i muzyka tradycyjne You tube

Poszło dziewczę po ziele,   –  dz poruszają się w parach po obwodzie  koła- cwał boczny

 po ziele, po ziele                 – zmieniają kierunek ruchu i dalej poruszają się po obwodzie koła
Nazbierało niewiele, niewiele, hej! – na słowo „hej” – dz zatrzymują się, stojąc twarzami do                                                                                                           siebie
Przyszedł do niej braciszek      – tupią w miejscu
Połamał jej koszyczek.             – klaszczą w dłonie
Oj ty, ty, oj, ty, ty                       – grożą palcem, na przemian prawej i lewej ręki
Za koszyczek zapłać mi.          – chwytają się za ręce i wykonują obrót w parach lub                                                                                obrót     dookoła własnej osi
Oj ty, ty, oj, ty, ty                     – j. w.
Za koszyczek zapłać mi.          – j. w.

3.„Zespół ludowy” – ćwiczenia ruchowe i ruchowo słuchowe – zabawa w parach.

Przy piosence „Grozik” – youtube rodzic z dzieckiem tańczy podobnie jak zespół  pieśni i tańca np.

– rodzic klęka , a dziecko kręci się wokół i zamiana

-pary tańczą haczyki – splatając ręce pod łokciami kręcąc się w jedna stronę. Później zmiana rąk i obroty w drugą stronę.

14.04.2021r – środa

1 „Co to jest film? – rozmowa kierowana, dz oglądają zdjęcie kamery filmowej i kadrów ze znanych bajek lub oglądają film z you tybe, zapoznanie z pojęciem film animowany czyli rysunkowy lub kreskówka.

2.„Filemon i Bonifacy” – słuchanie wiersza i rozmowa na jego temat, oglądanie odcinka filmu animowanego opowiadającego o przygodach tytułowych bohaterów

 Filemon i Bonifacy Urszula Machcińska

 Tu są uszka, tam ogonek.

 Proszę: oto Filemonek.

Prawie cały jak śnieg biały.

 Taki śliczny kotek mały.

 Dzieci lubią tego kotka.

 Chce go głaskać, kto go spotka.

 Jest tam jeszcze Bonifacy.

 Czuje się jak w kociej pracy.

 Filemona wciąż pilnuje,

 Bo ten cały czas figluje.

 Bonifacy ma futerko

 Całe lśniące jak lusterko.

 Lubi mięsko, ciepłe mleczko,

 Kocią karmę i jajeczko.

 Odwiedź kiedyś koty oba.

 Każdy z nich Ci łapkę poda.

 Chyba, że będą zmęczone.

 Może miały trudny dzionek?

Rodzic zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu:

– Jak nazywają się bohaterowie wiersza?

-Jak wygląda Filemon?

-Jak wygląda Bonifacy?

-Co lubią robić koty z wiersza?

Następnie pokazuje dziecku ilustracje obu kotów z bajki „Przygody kota Filemona” oraz zaprasza do obejrzenia jednego jej odcinka.

Po obejrzeniu filmu R. pyta dziecko, czy rozpoznało bohaterów z bajki, i prosi o opowiedzenie ich przygód. https://www.youtube.com/watch?v=hjq7_uUIwHo

3.„Kocia muzyka” – dziecko wybiera dowolną piosenkę lub melodię i nuci ją w „kocim języku”. Miau, miau, miau itd

4. Praca plastyczna- „Dziwny świat kota Filemona

 

 

 

1.Jak powstaje film animowany – zabawa dydaktyczna.

Rodzic przedstawia schematyczny rysunek kota, następnie tłumaczy jak tworzono filmy animowane, pokazując kilka obrazków różniących się tylko  położeniem jego ogona (ogon pod katem 90 stopni, kolejny ogon pod kątem 70 stopni itp.) R. szybko  zmienia kolejne  kartki, na których kot jest statyczny, a ogon się porusza.

 

15.04.2021r – czwartek.

1. W teatrze – słuchanie wiersza M. Szeląg i rozmowa nt teatru (scenografii, sali, sceny, kurtyny , aktorów, masek, kostiumów, afiszu, biletów itp.) z wykorzystaniem rekwizytów i ilustracji. W teatrze – spontaniczne wypowiedzi dz na podstawie własnych doświadczeń

W teatrze Marlena Szeląg

W wygodnym fotelu siedzę w teatrze,

 przed siebie na scenę wciąż patrzę, i patrzę…

 

Wtem gasną światła w wielkiej sali,

wszyscy rozmawiać zaraz przestali.

 

Do góry pnie się czerwona kurtyna,

bo właśnie spektakl się rozpoczyna.

Już scenografia wprawia w zdumienie,

 do zamku przeniesie nas przedstawienie.

 

Wtem aktor wchodzi w złotej koronie

i siada dostojnie na wielkim tronie.

A z nim aktorka w sukni balowej,

odgrywa rolę mądrej królowej.

Już słychać w dali trąby i dzwony,

poddani składają niskie ukłony.

Wtem rycerz pojawia się w lśniącej zbroi,

 a obok niego koń płowy stoi.

 Lecz koń ten nie jest żywą istotą,

 jest rekwizytem, ręczną robotą.

I chociaż z drewna jest wyrzeźbiony,

 to w przedstawieniu jest ożywiony.

 

 I szybko tak mija mi czas w teatrze,

a gdy się boję, na scenę nie patrzę!

Kiedy się smucę lub kiedy wzruszę,

 łezki w chusteczkę wytrzeć wnet muszę.

Są też momenty wielkiej radości,

skąd tyle emocji w mym sercu gości?

 

Teraz aktorzy zdejmują maski,

chyba czekają na widzów oklaski?

 Z uśmiechem nisko nam się kłaniają,

 wielkie uznanie i brawa dostają!

 

 Czerwona kurtyna się opuściła

 i całą scenę znów zasłoniła.

Wtem błysły światła w wielkiej sali,

wszyscy ze swoich foteli wstali.

I to już koniec jest przedstawienia

– Teatrze magiczny, do zobaczenia!

Rodzic zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu:

-W jakie miejsce przeniósł nas wiersz?

-Po co chodzi się do teatru?

– Jacy bohaterowie występowali w spektaklu, o którym opowiadał wiersz?

– Co możemy zobaczyć i znaleźć w teatrze?

(R. rozmawia z dzieckiem i na temat scenografii, sali, sceny, kurtyny, aktorów, masek, kostiumów, afiszu, biletów itp.)

-Jakie emocje, uczucia może w nas wzbudzić przedstawienie teatralne?

2. Fil edukacyjny – „Jak powstaje spektakl teatralny?” https://www.youtube.com/watch?v=TkBHN9TYP-0

3.„Kurtyna do góry, kurtyna w dół” – zabawa ruchowa.

 Dziecko maszeruje po sali w rytmie granym przez R. na tamburynie, trzymając za rogi  

 chusty w kształtach prostokątów lub kwadratów. Gdy muzyka cichnie, R. podaje hasło:

 Kurtyna w dół! – dziecko chwyta chusty za dwa rogi, wyciąga do góry ręce, staje na

 palcach i powoli kuca, naśladując chustą opuszczanie kurtyny. Gdy muzyka cichnie i R.

 podaje hasło: Kurtyna w gorę! – dziecko kuca i chwyta chustę za dwa rogi, po czym

 powoli  wstaje, wyciąga ręce do góry i stoi na palcach, naśladując chustą podnoszenie

 kurtyny.  Wznowienie gry na tamburynie jest znakiem do dalszego marszu.

4.Praca z KP2.26 –  ćwiczenie grafomotoryczne, rysowanie masek po śladzie. Kolorowanie drugiej połowy   maski tak, aby wyglądała jak pierwsza.

 

16.04.2021r – piątek

1.„Co to jest opera?” – rozmowa kierowana.                                                                                      Rodzic pokazuje dziecku ilustrację z dowolnej opery. Następnie tłumaczy, że opera to taki rodzaj przestawienia teatralnego, w którym aktorzy rozmawiają ze sobą, śpiewając, a muzyka buduje nastrój opowieści. Na koniec rozmowy R. może włączyć dziecku fragment dowolnego libretta, gdzie śpiewają soliści i zespół. https://www.youtube.com/watch?v=cFs1Ak21Sbk np. „bajka o krasnalku Wokalku…”

2.„Jak działa telefon” – zabawa badawcza, eksperyment.

Rodzic robi dziurki w dnach dwóch plastikowych kubeczków. Następnie przeciąga dość długi sznurek (ok. 2 m) przez otwory i zawiązuje jego końce. Gdy telefon jest gotowy, dziecko trzyma przy uchu jeden kubeczek, a R. mówi do drugiego kubeczka jakieś hasło. Dziecko przekazuje to, co usłyszało. Uwaga! Telefon będzie działał, jeżeli podczas przekazywania informacji sznurek łączący kubeczki będzie bardzo naprężony (fale dźwiękowe rozchodzą się po sznurku). Zabawa w parach, tworzenie dialogów;

3. Cześć, żółwik, piąteczka.. – zab ruchowa – dzieci i rodzice chodzą pojedynczo po pokoju, na hasło „cześć” podchodzą do siebie i  witają się podając sobie ręce, żółwik – przybijają żółwiki, piąteczki – przybijają całe dłonie, zabawę powtarzamy kilka razy.

4. Praca z KP2.27 – ćwiczenie motoryki małej, układanie historyjki obrazkowej. Dziecko wycina trzy obrazki, a następnie układa je we właściwej kolejności i przyklejają na kartce. Na zakończenie opowiada historyjkę obrazkową „Bawimy się w teatr”.

5. „Dobre maniery w teatrze” – rozmowa kierowana. R. zadaje pytania na temat tego, jak należy zachować się w teatrze. Dziecko po każdym zdaniu robi minę uśmiechniętą lub smutną (jeżeli zachowanie opisane przez R. jest dobre –dziecko się uśmiecha, jeżeli było niewłaściwe robi minę smutną) i kończą zdanie: Jeśli… to jesteśmy źli/szczęśliwi, bo nam przeszkadza/nie przeszkadza. – Jeśli w teatrze twój sąsiad rozmawia, to…, bo nam przeszkadza. – Jeśli w teatrze twój sąsiad grzecznie siedzi na swoim miejscu i jest cichutko, to…, bo nam nie przeszkadza. – Jeśli w teatrze twój sąsiad kręci się na swoim miejscu, wstaje i siada, to… – Jeśli w teatrze twój sąsiad żuje głośno gumę i je cukierki, szeleszcząc papierkami, to… R. może dowolnie modyfikować zabawę tak, aby omówić wszystkie aspekty kulturalnego zachowanie w teatrze.